De Anita Jacoba is een stoere en zeewaardige Zeeuwse klipper gebouwd in 1892 op de werf van Zuilekom te Raamsdonkveer en werd vroeger gebruikt in de zeilende vrachtvaart. Tot aan 1987 lag de tweemast Roosendaalse klipper Anita Jacoba van Jan van t Hof, later zijn zoon Rob in Goes. De Anita Jacoba lag in de zomer meestal aan de oude veersteiger bij Kats en in de winter in de zwaaikom. Met het schip werd gecharterd.
Anita Jacoba
Type: Klipper
Bouwjaar: 1892
Het verhaal van de Anita Jacoba
Audio Beluisteren
Anita Jacoba (1892) – Walter and Ilonka
Walter: “ik zag de Anita Jacoba voor het eerst toen ik 8 jaar was in Zeeland. Ik zei toen tegen mijn opa dat als ik later groot was, ik dat schip wilde hebben. Ik zeilde altijd veel met mijn grootvader en heb alle vaardiploma’s gehaald die er zijn. Ik mag zelfs grote vrachtschepen besturen. Maar zeilen doe ik het liefst.”
Ilonka:”Ik leerde zeilen via school en werd maat op een charterschip. Walter en ik zagen elkaar voor het eerst op de zeevaartschool in Enkhuizen. Wij kochten dit schip in 2009 terwijl we zelf op een ander schip aan het zeilen waren. Lastig om per telefoon te onderhandelen en te zeilen tegelijk met 20 passagiers aan boord. Maar het was nu of nooit als we de Anita Jacoba wilden hebben, Walters jongensdroom.”
Walter: “De eerste twee jaar hebben we op dit schip met passagiers gevaren. Die deden het zware werk zoals zeilen en ankers hijsen, zeil binnenhalen en opvouwen en de zwaarden ophalen. Dat zijn die houten planken aan de zijkant van het schip. Als je zeilt, drukt de wind je opzij. Als je dan 1 zwaard in het water laat zakken, blijft het schip op koers. Het schip is binnen helemaal ingericht op zeilen met stevige wind. Het enige wat we doen, is de hanglampen vastbinden.”
Ilonka: Nu zeilen we al jaren met z’n tweeën. Dat gaat prima als je goede afspraken maakt en elkaar en het schip vertrouwt. We proberen zoveel mogelijk zeilend te doen. Deze zomer mochten we zelfs zeilend door een geopende brug. Tot 150 jaar geleden waren er geen motoren en moest alles op zeil. Dat proberen we nu weer. Het vak van schipper is zelf verklaard tot immaterieel erfgoed.”
Walter: “Het allermooiste moment is als de zeilen gehesen zijn en allen de wind het schip voortstuwt. Dat je alleen het water en de wind hoort. Dat de natuur het dan voor het zeggen heeft.”
Audio Story
Anita Jacoba (1892) – Walter and Ilonka
Walter: “The first time I laid eyes on the Anita Jacoba was in Zeeland when I was eight years old. I remember telling my grandfather, ‘When I grow up, I want to own that boat.’ As a kid, I would go sailing with him all the time. I’ve got the whole gamut of skipper’s licences. I’m even allowed to captain huge cargo ships. But sailing is what I love best of all.”
Ilonka: “I learned to sail in school and became first mate on a charter yacht. Walter and I first met at the maritime academy in Enkhuizen. We bought this boat in 2009 while we were out sailing on a different vessel. It was tricky trying to negotiate by phone while having twenty passengers on board. But if we wanted the Anita Jacoba, Walter’s boyhood dream, it was now or never.”
Walter: “For the first two years, we sailed this boat commercially. Our passengers would do the hard work, like setting the sails and pulling up the anchors, lowering and furling the sails and raising the dagger boards. The dagger boards are those big wooden flaps on either side of the boat. When you’re sailing, the wind pushes you to one side. When you lower one of the dagger boards into the water, you’ll stay on course. On the inside, this boat is all set up for sailing in high winds. All we need to do is tie down the hanging lanterns.”
Ilonka: For the past few years, we’ve been sailing just the two of us. It’s totally doable as long as you make clear agreements and trust each other and the boat. We try to do most of our travels by sail. This summer, we were even allowed to sail through an open swing bridge. Up until 150 years ago, there were no engines and everything was done by sail. We’re trying to go back to that now. The profession of skipper itself has officially been declared intangible heritage.”
Walter: “The best moment is when all the sails are set and only the wind is pushing you. When all you hear is the waves and the wind. When nature’s in charge.”
Anita Jacoba
Type
Klipper
Bouwjaar
1892
Steiger
091A
| L x B x D (mtr.) | 23.96 x 5.63 x 1.06 |
| Bouwjaar | 1892 |
| Werf van aanbouw | Wed. D. Van Suijlekom |
| Lokatie Werf | Raamsdonkveer |
| Bouwnummer | |
| Laadvermogen Huidig (Origineel) | () ton |
| Brandmerk | |
| Meetbrief Nummer | |
| Meetbrief Datum | |
| BHS/LVBHB | |
| FVEN/RVEN |
| Scheepsnamen | 1904 Emanuel 1936-1949 Ebenhaezer 1953 Lia 1977 Anita Jacoba |
| Eigenaren | |
| Meetbrieven | |
| Motor |
| Motor Merk | |
| Motor Type | |
| Motor Vermogen | |
| Motor Historisch |
Het verhaal van de Anita Jacoba
Audio Beluisteren
Anita Jacoba (1892) – Walter and Ilonka
Walter: “ik zag de Anita Jacoba voor het eerst toen ik 8 jaar was in Zeeland. Ik zei toen tegen mijn opa dat als ik later groot was, ik dat schip wilde hebben. Ik zeilde altijd veel met mijn grootvader en heb alle vaardiploma’s gehaald die er zijn. Ik mag zelfs grote vrachtschepen besturen. Maar zeilen doe ik het liefst.”
Ilonka:”Ik leerde zeilen via school en werd maat op een charterschip. Walter en ik zagen elkaar voor het eerst op de zeevaartschool in Enkhuizen. Wij kochten dit schip in 2009 terwijl we zelf op een ander schip aan het zeilen waren. Lastig om per telefoon te onderhandelen en te zeilen tegelijk met 20 passagiers aan boord. Maar het was nu of nooit als we de Anita Jacoba wilden hebben, Walters jongensdroom.”
Walter: “De eerste twee jaar hebben we op dit schip met passagiers gevaren. Die deden het zware werk zoals zeilen en ankers hijsen, zeil binnenhalen en opvouwen en de zwaarden ophalen. Dat zijn die houten planken aan de zijkant van het schip. Als je zeilt, drukt de wind je opzij. Als je dan 1 zwaard in het water laat zakken, blijft het schip op koers. Het schip is binnen helemaal ingericht op zeilen met stevige wind. Het enige wat we doen, is de hanglampen vastbinden.”
Ilonka: Nu zeilen we al jaren met z’n tweeën. Dat gaat prima als je goede afspraken maakt en elkaar en het schip vertrouwt. We proberen zoveel mogelijk zeilend te doen. Deze zomer mochten we zelfs zeilend door een geopende brug. Tot 150 jaar geleden waren er geen motoren en moest alles op zeil. Dat proberen we nu weer. Het vak van schipper is zelf verklaard tot immaterieel erfgoed.”
Walter: “Het allermooiste moment is als de zeilen gehesen zijn en allen de wind het schip voortstuwt. Dat je alleen het water en de wind hoort. Dat de natuur het dan voor het zeggen heeft.”
Audio Story
Anita Jacoba (1892) – Walter and Ilonka
Walter: “The first time I laid eyes on the Anita Jacoba was in Zeeland when I was eight years old. I remember telling my grandfather, ‘When I grow up, I want to own that boat.’ As a kid, I would go sailing with him all the time. I’ve got the whole gamut of skipper’s licences. I’m even allowed to captain huge cargo ships. But sailing is what I love best of all.”
Ilonka: “I learned to sail in school and became first mate on a charter yacht. Walter and I first met at the maritime academy in Enkhuizen. We bought this boat in 2009 while we were out sailing on a different vessel. It was tricky trying to negotiate by phone while having twenty passengers on board. But if we wanted the Anita Jacoba, Walter’s boyhood dream, it was now or never.”
Walter: “For the first two years, we sailed this boat commercially. Our passengers would do the hard work, like setting the sails and pulling up the anchors, lowering and furling the sails and raising the dagger boards. The dagger boards are those big wooden flaps on either side of the boat. When you’re sailing, the wind pushes you to one side. When you lower one of the dagger boards into the water, you’ll stay on course. On the inside, this boat is all set up for sailing in high winds. All we need to do is tie down the hanging lanterns.”
Ilonka: For the past few years, we’ve been sailing just the two of us. It’s totally doable as long as you make clear agreements and trust each other and the boat. We try to do most of our travels by sail. This summer, we were even allowed to sail through an open swing bridge. Up until 150 years ago, there were no engines and everything was done by sail. We’re trying to go back to that now. The profession of skipper itself has officially been declared intangible heritage.”
Walter: “The best moment is when all the sails are set and only the wind is pushing you. When all you hear is the waves and the wind. When nature’s in charge.”
Het verhaal van de Anita Jacoba